ตอนที่ 1 : ยินดีต้อนรับเข้าสู่การฝึกพิเศษของชั้น
--------------------------------------------
มุมหนึ่งของอิตาลี.......
" ศึกชิงแหวนเหรอ?...ได้สิ...ชั้นช่วยก็ได้...เมื่อไรล่ะ...ตกลง...แล้วเจอกัน " ชายหนุ่มร่างสูงผมทอง ใบหน้าคม วางหูโทรศัพท์จากอดีตอาจารย์ของเขา แล้วถอนหายใจเบาๆ
" งานนอกอีกแล้วสินะครับบอส " ชายค่อนข้างมีอายุ ใส่แว่นตา เอ่ยถามคนที่ได้ชื่อว่าบอสของเขา
" อื้อ..นี่โรมาริโอ้..ไปกับชั้นหน่อยนะ.." ชายผมทองกล่าวกับโรมาริโอ้
" ครับ " โรมาริโอ้รับคำอย่างว่าง่าย
ประเทศญี่ปุ่น....
" ดีจ้า..ดีโน่..มาถึงไวดีนี่ "เด็กทารกที่ได้ชื่อว่าเป็นอัลโกบาเรโน่ ผู้ที่ครองจุกนมสีเหลืองเอ่ยทักชายผมทองที่เพิ่งมาถึง
" ไง..รีบอร์น..เจ้าหนูคนไหนล่ะที่จะให้ชั้นฝึกพิเศษให้น่ะ " ดีโน่ทักเจ้าหนูตัวเล็กที่นั่งรออยู่ที่อาคารแห่งหนึ่ง รีบอร์นหยิบภาพ ของเด็กหนุ่มคนหนึ่งให้ดีโน่ดู เป็นเด็กผู้ชายท่าทางเอาเรื่อง ผมดำขลับ แต่ตัวค่อนข้างเล็ก แต่ภาพนี่เป็นภาพแอบถ่าย เมื่อดีโน่ดูเสร็จถึงกับยิ้มออกมา
" หน้าตาไม่เลว แต่แบบนี้จะไหวเหรอ ท่าทางบอบบาง แบบนี้ "
" หมอนี่ได้ชื่อว่าเก่งที่สุดในถิ่นนี้แล้วมั้ง นายเองรับมือให้ดีล่ะ ถึงแม้ว่าชั้นจะให้นายมาฝึกเจ้านี่ แต่ก็ไม่รับรองความปลอดภัยให้หรอกนะ "
รีบอร์นพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่ก็ทำให้ดีโน่อึ้งไปเล็กน้อย --ตัวแค่นี้จะทำอะไรได้--ดีโน่คิด ซักพักก็มีเด็กผู้ชายผมสีน้ำตาล ตัวค่อนข้างเล็ก
วิ่งหน้าตื่นเข้ามา
" รีบอร์น!!!นี่มันเรื่องอะไรกันแหวนนี่...!!อ้าว ! คุณดีโน่ " เด็กผู้ชายที่เพิ่งเข้ามาเอ่ยทักดีโน่
" ไง สึนะ " ดีโน่เอ่ยทักกลับบ้าง
" รีบอร์น...แหวนนี่มันอะไร ทำไมมาอยู่ที่ชั้น " สึนะโวยวายใส่รีบอร์น
" ก็แหวนนี่เป็นของนาย ...อีกไม่นานจะมีศึกชิงแหวนนี่ขึ้น เก็บรักษาไว้ให้ดีล่ะ "รีบอร์นพูดอย่างไม่ทุกข์ร้อน
" หา!!!ศึกเหรอ ... "
สักพักก็มีเด็กผู้ชายผมสีเงินยาวประบ่า เดินมาพร้อมกับเด็กผู้ชายอีกคนตัวสูงชลูด ที่ถือไม้เบสบอลมาด้วย
" รุ่นที่ 10 คร๊าบบ!!! "
" ไง..สึนะ "
" โกคุเทระคุง !! ยามาโมโตะ!! "
" รุ่นที่ 10 ได้รับแหวนแล้วใช่ไหมครับ พวกเราก็ได้แล้ว " โกคุเทระยิ้มอย่างตื่นเต้น
ดีโน่ฟังทั้ง 4 คนคุยกันสักพักก็ขอตัวออกไปหาคนที่ตัวเองต้องฝึกให้บ้าง
โรงเรียนมัธยมต้น นามิโมริ เวลา 12.00 น
---ห้องรับแขก---
เด็กนักเรียนชายคนหนึ่ง ผมดำขลับ ในชุดนักเรียนสีดำมีตรากรรมการนักเรียนอยู่ที่แขนเสื้อด้านซ้าย นั่งที่โซฟา มองแหวนแปลกๆที่เจ้าตัวเล็กเอามาให้เมื่อคืน พร้อมนั่งคิดอะไรต่างๆนานา สักพักเสียงประตูห้องรับแขกก็เลื่อนออกพร้อมเด็กหนุ่มผมทอง
" สวัสดี นายคงได้รับแหวนจากรีบอร์นแล้วใช่มั๊ย? งั้นก็ได้เวลาไปฝึกแล้วล่ะ ฮิบาริ เคียวยะ " ดีโน่ทักทายเด็กหนุ่มที่ได้ชื่อว่าลูกศิษย์ของเขาขณะนี้
" ฝึก?...นายพูดตลกอะไร...แต่ถ้านายชนะชั้นล่ะก็ได้..." แล้วฮิบาริก็เอาทอนฟามาออกมาจากไหนก็ไม่รู้ พอดีกับที่ดีโน่เอาแส้ของเขาออกมาเหมือนกัน
" ได้ "
ดาดฟ้าโรงเรียนนามิโมริ........
ทั้งฮิบาริและดีโน่ตั้งท่าพร้อมรบ เผชิญหน้ากันอยู่
" จะเริ่มกันรึยัง "ฮิบาริลองเชิงถามดีโน่พร้อมทำตาขวาง--ไม่ถูกชะตากับหมอนี่เลยแฮะ--ฮิบาริคิด
" มาตั้งกฎก่อนดีกว่า ...ใครที่สามารถจับคู่ต่อสู้ได้ คนนั้นชนะไป " ดีโน่ตั้งกฎการต่อสู้ครั้งนี้
" ได้...จะเอายังไงได้..แต่ตอนนี้ชั้นอยากขยี้นายเต็มแก่ล่ะ..เข้ามาเลย " ฮิบาริตั้งท่าสู้อีกครั้ง โดยการเอาทอนฟาไว้ข้างหน้าทั้งสองข้าง
" นายนั่นล่ะเข้ามาก่อน ชั้นไม่อยากทำร้ายเด็กอย่างนายหรอกนะ " ดีโน่ยิ้มตอบกลับไป --ไม่เลวเลยเด็กคนนี้ชักถูกใจแล้วสิ--ดีโน่คิด
" งั้นชั้นก็จะไม่เกรงใจล่ะนะ " ว่าแล้วฮิบาริก็พุ่งตัวใช้ทอนฟาฟาดไปที่ดีโน่ แต่ดีโน่ใช้แส้ของเขารับได้ทันก่อนที่ทอนฟานั่นจะเสยที่คางของเขา
ทั้งคู่ผละตัวออกมา แล้วปะทะกันอย่างดุดัน แต่แล้ว มีบางอย่างผิดพลาดขึ้น ฮิบาริ ขาแพลงรึว่าหิวข้าวก็ไม่ทราบ กลับทรุดเอาดื้อๆ ตอนที่กำลังจะเข้าไปฟาดเจ้าหัวทอง ดีโน่ก็ตกใจเล็กน้อยแต่มีสติมากกว่า จึงฉวยโอกาสเหวี่ยงแส้ให้เป็นบ่วงมัดตัวฮิบาริไว้ ฮิบาริออกมาอาการตกใจตาโต แต่ก็ต้องยอมรับแต่โดยดีว่าเค้าน่ะแพ้เจ้าหัวทองตรงหน้าแล้ว ตอนนี้เขาโดนมัดนอนอยู่กับพื้น ดีโน่นั่งลงข้างๆ ฮิบาริเพื่อพักเหนื่อย แล้ว พูดกับเขาเบาๆ
" นายแพ้ชั้นแล้ว เคียวยะ ...ชั้นดีโน่...ได้รับคำสั่งจากรีบอร์นให้มาฝึกนาย ให้เก่งกว่าเดิม ...เพื่อเป็นผู้พิทักษ์ของสึนะ "
" .... " ฮิบาริไม่ตอบอะไร ได้แต่ทำตาเคียดแค้น เขาไม่ได้โกรธเคืองเรื่องไปเป็นผู้พิทักษ์ให้สึนะ แต่เขาโกรธตัวเองที่มาเสียท่าเจ้าคนพรรค์นี้...
" ยินดีต้องรับเข้าสู่การฝึกพิเศษของชั้นนะเจ้าหนู...ชั้นรับรองได้ว่านายได้อะไรมากกว่าการที่นายเก่งขึ้นแน่นอน " ดีโน่นอนลงข้างๆฮิบาริ
และหลับลงด้วยความเหนื่อยทิ้งฮิบาริให้โดนมัดไว้อย่างนั้น แต่เขาก็ไม่ได้โวยวายแต่อย่างใด ฮิบาริมองหน้า ดีโน่ที่หลับอยู่ใกล้ๆเขา
" ดีจริงๆ มีคนให้อัดทุกวัน " ฮิบาริยิ้มแสยะใส่ใบหน้าตอนนอนของดีโน่ เด็กหนุ่มมองใบหน้าของชายผมทองสักพัก ก็หน้าขึ้นสีแล้วผละออกมา
--เป็นบ้าอะไรของเรา--ฮิบาริคิด แล้วฮิบาริก็ผล็อยหลับลงไปตรงนั้นด้วยความเหนื่อยเหมือนกัน
-----------------------
6 โมงเย็น ณ .ดาดฟ้าโรงเรียนนามิโมริ
ฮิบาริ ลืมตาขึ้นมาก็เห็นชายผมทองนั่งอยู่ข้างหน้าเขา แล้สตอนนี้ก็ไม่มีแส้มมัดเขาแล้วด้วย
" อ้าว..ตื่นแล้วเหรอ เคียวยะ ขอโทษนะที่หลับไปโดยทิ้งให้นายโดนมัดอยู่ " ดีโน่ยิ้มออกมา แห้งๆ
" อืม..ช่างมันเหอะ...ชั้นจะกลับบ้านล่ะ " พูดจบฮิบาริก็ลุกขึ้นยืน แต่เพราะขาแพลงจริงๆนั่นล่ะ ทำให้เขาทรุดตัวลงมาอีก แต่ดีโน่จับเขาไว้ทัน
" นายขาแพลงนิ่ ไหวมั๊ย? ชั้นไปส่งนายที่บ้านนะ "
" ไม่ต้อง ชั้นเดินกลับเองได้ !! " ฮิบาริโมโหที่ดีโน่พูดเหมือนกับเขาช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แบบนั้น แต่ดีโน่ก็ไม่ฟัง จับฮิบาริขึ้นหลังได้ก็ดิ่งไปบ้านฮิบาริทันที ฮิบาริทั้งทุบทั้งชกหัวคนที่อุ้มเขาลงมา ทั้งโมโหทั้งอาย ที่หัวหน้ากรมการรักษาระเบียบที่มีแต่คนกลัวอย่างเขาจะมาอยู่ในนสภาพนี้
" บ้านนายอยู่ไหน ? " ดีโน่ถามคนที่เขาแบกอยู่ข้างหลัง
" .... " ฮิบาริเงียบ ไม่ยอมตอบ
" ถ้านายไม่ตอบชั้นจะพาไปอพาร์ทเม้นของชั้นนะ " เท่านั้นล่ะ ฮิบาริก็บอกแผนที่บ้านตัวเองอย่างละเอียดเลยล่ะ ซักพักทังสองก็มาถึงบ้านของเจ้าตัวเล็กที่เขาแบกอยู่ เป็นบ้านสองชั้น ไม่หรูหรามากมายแต่น่าอยู่ เมื่อมาถึงบ้านฮิบาริก็ขอลงจากหลังดีโน่ เขาก็ยอมให้ลงโดยดี แต่เนื่องจากขาของเจ้าตัวเล็กข้างๆยังไม่หายดี ดีโน่จึงช่วยพยุงขึ้นห้องของฮิบาริที่อยู่ชั้นสอง แล้วเปิดห้องของเขาเข้าไป วางฮิบาริลงบนเตียงนอน แล้วนั่งลงที่พื้น
" พ่อแม่นายล่ะ " ดีโน่ถามขึ้น เพราะตั้งแต่ที่เข้ามาก็ไม่มีใครอยู่เลย
" ไม่อยู่ทั้งคู่นั่นล่ะ พ่อไปทำงานที่อื่น ส่วนแม่ก็ตามพ่อไป " ฮิบาริตอบเรียบๆ ดีโน่ได้ยินก็ยิ้มขึ้นมาทันที
" งั้นคืนนี้ชั้นค้างที่นี่ล่ะ " ว่าแล้วดีโน่ก็ขึ้นไปนอนบนเตียงเดียวกับฮิบาริ
" เฮ้ย!! ...ได้ไงบ้านตัวเองก็มี ไปนอนบ้านตัวเองสิ " ฮิบาริจะคว้าทอนฟาก็ดันไปวางไว้ที่ไหนไม่รู้
" ไม่ล่ะ..ชั้นแบกนายมาเหนื่อยนี่ ขอชั้นพักที่นี่ซักคืนเหอะ " แล้วดีโน่ก็ทำท่าหลับ ฮิบาริถึงกับเหงื่อตก
" งั้นนายก็สมควรที่จะไปอาบน้ำ เหม็ยนเหงื่อ!!!! "
พลั่ก!!!
ฮิบาริใช้เท่าข้างที่ไม่เจ็บถีบดีโน่เข้าเต็มรัก
" โอ๊ยๆๆ ...บอกกันดีๆก็ได้ ห้องน้ำอยู่ที่ไหน " ดีโน่ลงไปนอนกองอยู่กับพื้นข้างล่าง พร้อมเอามือลูบก้นกบที่กระแทกเข้าดังอี่ก
" โน่น..." ฮิบาริชี้ไปอีกทาง ของเตียง แล้วดีโน่ก็หอบสังขารเข้าห้องน้ำไป
" ผ้าเช็ดตัวของชั้นในห้องน้ำนั่นล่ะ ใช้ได้ " ดีโนหันมามองแว่บนึงแล้วหายลับเข้าห้องน้ำไป ฮิบาริ ล้มตัวนอนลงทันที แล้วคิดเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้
---ชั้นจะฝึกนายให้เก่งขึ้น และชั้นรับรองว่านายจะได้อะไรไปมากกว่าการที่นายเก่งขึ้นแน่นอน--- ชั้นจะเก่งขึ้นงั้นเหรอ...หมอนี่ท่าทางไม่มีพิษภัย คงไม่เป็นไรหรอก ก็ดี ชั้นเองก็จะได้เก่งขึ้น ฝึกก็ฝึก --- ฮิบารินอนคิดแล้วหลับไปทั้งๆอย่างนั้น
--ในห้องน้ำ--
---หึหึหึหึ---เสียงหัวเราะปริศนาดังขึ้นในใจของคนที่อยู่ในห้องน้ำ ตามด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มเจ้าเลห์ปรากฏอยู่
............ To Be Con....
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น