[ Fic ] You and Me... [ Dino x Hiba ] Ch 4

ตอนที่ 4 ---- ดีโน่ vs. มุคุโร่ chapter 2 คำพูดที่ส่งถึงความรู้สึก

ดีโน่เผชิญหน้ากับชายที่กำลังลุกขึ้นยืนจากแรงถีบของเขา
“ นายน่ะ โรคุโด มุคุโร สินะ หนีออกจากคุกมาทำแบบนี้น่ะเหรอ “
“ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณนี่ “ มุคุโร่ปาดเลือดที่ไหลออกมาจากปากเล็กน้อย
“ ใช่มันก็ไม่เกี่ยวกับชั้นหรอกนะ แต่ทำไมต้องเป็นเคียวยะ ? “ ดีโน่มองมุคุโร่อย่างเอาเรื่อง
“ เพราะหมอนั่นคือ ฮิบาริ เคียวยะน่ะสิ “ มุคุโรตอบยิ้มๆ
“ไม่เห็นเข้าใจ แต่ที่แน่ๆ ถ้าเคียวยะไม่เต็มใจชั้นก็ไม่ยกโทษให้นายหรอก “ ดีโน่หยิบแส้ประจำตัวเขาขึ้นมา
“รู้ได้ไงครับว่าไม่ยินยอมน่ะ ออกจะมีความสุขแท้ๆ “ มุคุโร่หยิบอาวุธของตนออกมาบ้าง
“ ถ้าเขายินยอมนะ ไม่ร้องเรียกชั้นแบบนั้น หรอก “ ว่าแล้วดีโน่ก็พุ่งตัวเข้าจู่โจมมุคุโร่ทันที แส้ของดีโน่ถูกรับไว้ด้วยหอก 3 ง่าม ของมุคุโร่ ( ขอเรียกแบบนี้ละกันไม่รุจะเรียกอารัย - คนแต่ง ) อาวุธของทั้งสองพันกันอยู่ในระยะประชิด มุคุโร่จึงใช้ดวงตาภพที่ 1 กับดีโน่ ดีโน่รู้เคล็ดลับนี้จากรีบอร์นมาแล้ว เลยไม่ติดกับง่ายๆ ดีโน่ไม่สนใจสิ่งต่างๆรอบตัว สนใจแต่พุ่งเขาโจมตีมุคุโร่อย่างเดียว
“ เคนกับจิคุสะทำอะไรอยู่นะ ปล่อยให้คุณเข้ามาได้แบบนี้น่ะ “
“ เจ้าสองตัวนั่นนอนแอ้งแม้งอยู่หน้าตึกนี่ยังไงล่ะ “ ดีโน่ตอบพลางเหวี่ยงแส้ไปรัด อาวุธและตัวของมุคุโร่ให้ติดกัน มุคุโร่พยายามที่จะดิ้น แต่เหมือนยิ่งดิ้นแส้นี่จะยิ่งรัดเขา มุคุโร่หันมายิ้มให้ดีโน่ครั้งหนึ่งแล้ว ล้มลง
“ ???? “ ดีโน่งงกับคนตรงหน้าจึงก้มลงดูร่างที่นอนหงายผึ่งแบบนั้น แต่ยังไม่ปล่อนแส้เพราะไม่ไว้ใจว่าคนตรงหน้าจะลุกขึ้นมาทำร้ายเขาอีกรึเปล่า เมื่อดีโน่ตรวจสอบก็พบว่า มุคุโร่ไม่ได้หายใจและหัวใจหยุดเต้นแล้ว
ทำให้ดีโน่ฉงนหนักขึ้น สักพัก เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นพร้อมร่างสองร่าง คนหนึ่งใส่แว่นและหมวกไหมพรมสีขาว อีกคนหนึ่งมีรอยแผลเป็นยาวตรงจมูก ทั้งคู่ใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนโกคุโย
“ พวกนาย สลบเมือดไปแล้วนี่ “ ดีโน่มองร่างที่เข้ามา แต่รังสีอำมหิตนี่มันอะไรกันนะ
“ หึหึหึหึ....พบกันอีกแล้วนะครับ “ เมื่อร่างทั้งสองเงยหน้าขึ้นก็พบว่าตาข้างขวาของทั้งคู่เป็นสีแดง
“ โรคุโด มุคุโร่ “
“ แหม ทำหน้าตลกจังนะครับ “ ร่างทั้งสองยิ้มแสยะให้ดีโน่
“ ผมน่ะสามารถสิงร่างคนได้ด้วย คุณไม่รู้หรอกเหรอ” มุคุโร่ที่สิงร่างจิคุสะพูดขึ้น
“ ชั้นไม่สนหรอกเฟ้ย “ ว่าแล้วดีโน่ก็เอาแส้ตวัดใส่ร่างของจิคุสะ ร่างนั้นหลบได้และล้มลงเหมือนเมื่อครู่
“ อ่ะ “ ดีโน่ชะงักงัน ตอนนี้เหลือเขาเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ในห้อง เคนที่โดนสิงก็ล้มลงไปด้วย ตอนนี้ในหัวสมองของดีโน่มีเครื่องหมาย???เต็มไปหมด พลันหันไปมองฮิบาริก็พบว่าฮิบาริยืนอยู่
“ เคียว....ยะ “ ดีโน่ลองเชิงเรียกเพราะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าใช่เคียวยะของเขารึป่าว
“ ดีโน่....นี่ชั้น....” ฮิบาริยืนใช้แขนกุมหัว เสื้อผ้าของเขานั้นยังไม่เข้าที่ดี ดีโน่ที่เห็นก็ลุกขึ้นไปจัดเสื้อผ้าฮิบาริให้เข้าที่ แต่ก็มีกระบองทอนฟาสวนหน้าท้องเขาไป

“ อุ๊บ!!! นี่นาย..... “ ดีโน่เอามือกุมท้อง รู้แล้วว่าตอนนี้ฮิบาริของเขานั้นโดนสิง
“ ชั้นทำอะไรลงไปเนี่ย “ มุคุโร่ในร่างฮิบาริมองดีโน่ที่นั่งกุมท้องอยู่มุมห้อง
“ ออกมาจากร่างเคียวยะนะ !!! “
“ ร่างนี้แข็งแกร่งกว่าเจ้าสองคนนั่นเยอะเลย “ มุคุโร่ในร่างฮิบาริชูกระบองทอนฟาขึ้นมา แล้วพุ่งโจมตีดีโน่อีกครั้ง คราวนี้ดีโน่ได้แต่ตั้งรับและหลบ เขาเองไม่กล้าทำร้ายร่างนี้หรอก
“ มัวแต่หลบแบบนี้ก็ไม่สนุกสิครับ.....อุ๊บ!!!! “ มุคุโร่กำลังเหวี่ยงทอนฟาเข้าที่หน้าของดีโน่แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เพราะเกิดอาการปวดหัวอย่างรุนแรง ทำให้ต้องทิ้งทอนฟาไปนั่งกุมหัวอยู่ที่พื้น ดีโน่ได้แต่มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อย่างงุนงง และทำอะไรไม่ถูก
“ ออกไปจากร่างของช๊านนนนน “ เสียงของฮิบาริดังขึ้นมา หลังจากนั้นก็มีเสียงคล้ายคนทะเลาะกัน( แต่เป็นเสียงฮิบาริ ) ดังขึ้นมาเป็นระยะๆ จนร่างของฮิบาริล้มลงอีกรอบ พร้อมกับประตูห้องเปิดขึ้นอีกครั้ง พร้อมชาย 3 คนร่างใหญ่ มีผ้าพันหน้าทำให้ไม่สามารถทราบได้ว่าใคร ใส่เสื้อคลุมสีดำสนิท
“ เจอตัวแล้ว ขอรับตัวกลับคืน “ ชายร่างใหญ่คนหนึ่งพูดพร้อมเหวี่ยงโซ่คล้องคอ มาที่ร่างของมุคุโร่ จิคุสะ และเคนที่สลบอยู่ และลากตัวทั้งสามกลับไป ดีโน่มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างตามไม่ทัน แต่พอตั้งสติได้ก็จัดแจงพาฮิบาริกลับบ้านของเขา


ฮิบาริลืมตาขึ้นมาช้า มองนาฬิกาที่หัวเตียง นาฬิกาบอกเวลา 7 โมงเช้า นี่มันเกิดขึ้นอะไรกับตัวเขากันแน่ ฮิบาริเตรียมยันตัวลุกขึ้น แต่มือกลับไปคว้าโดนอะไรบางอย่างที่นุ่มนิ่มข้างๆตัวเขาเข้า เมื่อเลิกผ้าห่มดูก็พบว่าดีโน่นอนขดอยู่ ดีโน่ลืมตาขึ้นมาช้าๆ ยิ้มให้ฮิบาริ แล้วคว้าคอฮิบาริลงมานอนกอดอีกครั้ง
“ อรุณสวัสดิ์ เคียวยะ ดีใจจังเห็นนายตื่นขึ้นมาแบบนี้ ชั้นละใจไม่ดีเลยเห็นนายหลับไปตั้งสองวัน “ ดีโน่ซุกจมูกลงบนผมของเคียวยะ ถึงจะยังไม่ได้สระผม แต่กลิ่นแชมพูอ่อนๆยังคงเหลืออยู่
-- 2 วันเชียวเหรอ นี่เขาหลับมานานขนาดนี้เลยเหรอ มิน่าล่ะร่างกายไม่มีแรงขยับเลย ----ฮิบาริคิด ฮิบาริ ไม่ได้ขัดขืนอะไรกับอ้อมแขนนั้นกลับคิดว่าแขนที่กอดเขาอยู่นั้นอบอุ่นกว่าเมื่อก่อนเยอะ ฮิบาริหลับตาลงคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอีกรอบ แต่ไม่ได้มองดีโน่
“ ดีโน่ ขอบคุณนะ “
“ เรื่องอะไรเหรอ “ ดีโน่มองคนในอ้อมกอด
“ ทุกเรื่องเลย ทั้งเรื่องที่นายไปช่วยชั้น นั่งกินข้าวบนดาดฟ้า คอยอยู่กับชั้นตลอดเวลาแล้วก็อยู่เป็นเพื่อนชั้นมาจนถึงป่านนี้ “ ฮิบาริใช้มือจับแขนที่กอดคอเขาอยู่ เบาๆ แล้วหลับตาลง ดีโน่ผุดยิ้มขึ้นเล็กน้อย
“ นายคิดว่าเพราะอะไรชั้นถึงทำให้นายขนาดนี้นี้ล่ะ “ ดีโน่เอ่ยถามคนตัวเล็กเบาๆ
“ เพราะนายเป็นครูฝึกของชั้น ใช่มั๊ย ? “ ฮิบาริหลับตา เขาพูดคำนี้ออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บแปลบในอก ทำไมเป็นแบบนี้นะ ดีโน่ยิ้มกริ่ม ยื่นหน้าลงมากระซิบ ที่หูของฮิบาริ
“ ใช่...ส่วนหนึ่งนะ “ ฮิบาริลืมตามองดีโน่ ด้วยความสงสัย ดีโน่ยิ้มให้ฮิบาริอีกครั้ง
“ ชั้นรักนายเคียวยะ “ ฮิบาริหลบตาดีโน่ หน้าแดงซ่าน เขาทั้งอายอย่างบอกไม่ถูก แถมในใจมันยังเต้นไม่เป็นจังหวะอีก เขาโดนผู้ชายบอกรัก ?? ฮิบาริเงียบไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ก้มหน้างุดๆกับแขนดีโน่ ทำเอาดีโน่ใจไม่ดี นอกจากจะไม่ตอบแล้วยังเงียบอีกต่างหาก
“ เคียวยะ ?..... “
“ หุบปาก!!!! “
“ ............”
“...................”
“ ชั้นก็......ชอบนาย “ ฮิบาริหันหลังให้ดีโน่แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้ แต่ก็พอให้ดีโน่จับใจความได้ ดีโน่ยิ้มกริ่มอยากแกล้งคนตัวเล็กอีก
“ เอ๋....ไม่ได้ยินเลย พูดใหม่สิ “ ดีโน่กอดเอวฮิบาริจากด้านหลัง ทำให้ฮิบาริหน้าแดงขึ้นไปอีก
“ หืม?.....นายพูดในลำคอชั้นจะได้ยินไม๊เนี่ย ? “ ดีโน่ทวนคำถาม
“ ชั้นก็ชอบนายไงล่ะ “ ฮิบาริพูดเบาๆ ตอนนี้หน้าของเขาแดงเป็นลูกมะเขือเทศแล้ว
“ อารัยน๊า.......” ดีโน่แกล้งคนตัวเล็กอีก แต่ดูเหมือนว่าฮิบาริจะรำคาญแล้วก็อายด้วย เลยผละจากอ้อมแขนลุกจากเตียง แต่ก็โดนวงแขนแกร่งโอบไว้ ตอนนี้ฮิบารินั่งอยู่บนตักของดีโน่
“ ล้อเล่นน่า ได้ยินตั้งแต่ทีแรกแล้ว “ ดีโน่กระซิบที่ข้างหูของฮิบาริ และไล้เลียใบหูนั้นเบาๆ ทำเอาฮิบาริขนลุกชันไปทั้งตัว
“ หยุดนะ จะทำอะไรน่ะ “ ฮิบาริดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดของดีโน่ ดีโน่จึงจับฮิบาริหันมาเผชิญหน้ากับเขา
“ ทำอย่างที่คนรักเขาทำกันไง “ พูดจบดีโน่ก็กดจูบลงบนใบหน้าของอีกฝ่าย แต่จูบที่ฮิบาริได้รับมานั้นมันอ่อนนุ่มและอบอุ่นกว่าตอนที่เขาได้รับมาจากมุคุโร่มากมายนัก ฮิบาริขัดขืนดีโน่ในตอนแรก แต่สักพักก็ยอมรับจูบนั้นแต่โดยดี ทั้งสองประกบปากกัน แล้วดูดุนลิ้นควานหาความหวานที่ไม่น่าจะมีอยู่ ลิ้นอุ่นทั้งสองเกี่ยวกวัดรัดกันอยู่เนิ่นนาน ดีโน่ก็ผละปากออก แล้วกระซิบที่หูฮิบาริ
“ ชั้นยังไม่ทำอะไรตอนนายยังไม่หายดีหรอกน่า……แต่ว่าต่อจากนี้ไม่แน่ ”ฮิบาริหน้าแดงกระทุ้งศอกเขาเต็มหน้าขาของดีโน่ ดีโน่ปล่อยอ้อมแขนจากฮิบาริเปลี่ยนไปกุมหน้าขาเขาแทน
“ เจ็บน๊า …..ทำอะไรของนายน่ะ ! “
“ ไอ้โรคจิต!!!! “ พูดจบพี่ท่านฮิบาริก็เดินก้อหน้างุดๆดุ่มๆเข้าห้องน้ำไป
“ ฮะๆๆๆ....ชั้นไม่ได้พูดเล่นน๊า....น่ารักจริงๆนายเนี่ย “ ดีโน่พึมพำกับตัวเองเบาๆ


...........................................-------------------------------------

To----Be----Con………